Vandaag gaan we het zuidelijkste puntje van Istrië aantikken. Op de mountainbike trekken we zwetend en soms puffend door de heuvels. Het onderste stukje Istrië is een schiereilandje op zich: Kamenjak. Het is een om zijn flora (m.n. orchideeën) beschermd landschap. De weg verandert er op slag in steenslag, en je fietst zo de 19e eeuw binnen. Er mag niets worden gebouwd, maar wel gerecreëerd. Op sommige plekken staan de glimmende auto's er nogal misplaatst bij. Wij gaan ook luieren aan een kleine inham met het helderste water dat je ooit gezien hebt. Na zoveel ontspanning vallen m'n nieren er zowat uit op de hobbelweg. In het aardige dorpje Prementura, met ongetwijfeld karakteristieke klokkentoren doen we wat boodschappen. Hier zien we voor het eerst sinds tijden weer een krant: een
bloedbad in een Egyptisch toeristenoord en Armstrong in zijn 7e gele trui. De avond brengen we met koken, eten en lezen door, zittend bij de zee.
# gepost door Hidde Kross : maandag, juli 25, 2005
Vandaag gaan we het zuidelijkste puntje van Istrië aantikken. Op de mountainbike trekken we zwetend en soms puffend door de heuvels. Het onderste stukje Istrië is een schiereilandje op zich: Kamenjak. Het is een om zijn flora (m.n. orchideeën) beschermd landschap. De weg verandert er op slag in steenslag, en je fietst zo de 19e eeuw binnen. Er mag niets worden gebouwd, maar wel gerecreëerd. Op sommige plekken staan de glimmende auto's er nogal misplaatst bij. Wij gaan ook luieren aan een kleine inham met het helderste water dat je ooit gezien hebt. Na zoveel ontspanning vallen m'n nieren er zowat uit op de hobbelweg. In het aardige dorpje Prementura, met ongetwijfeld karakteristieke klokkentoren doen we wat boodschappen. Hier zien we voor het eerst sinds tijden weer een krant: een bloedbad in een Egyptisch toeristenoord en Armstrong in zijn 7e gele trui. De avond brengen we met koken, eten en lezen door, zittend bij de zee.