vrijdag, juli 22, 2005
Rood bloed en wit doek
een mislukte speurtocht
Vandaag ging alles mis! Het kaartje met info over strandfiliaal van het strandfestival is zoek. De aanwijzingen van de campingreceptie leiden naar een piepklein strandje waar niets gebeurt. Een volgende poging vergt een flink eind lopen (en blijkt later een naamsverwisseling). Het beloofde beachparadijs is een rotsplaat waar enkele tientallen hotelgasten zich wanhopig aan vastklampen. Maar we laten ons niet kennen! We gaan gewoon even zwemmen. Beng! Daar glij ik uit over een laagje spekgladde algen en breek bijna mijn arm op de keiharde rots.
Dan maar kruipend de zee in. Mmm, die is lekker warm. Maar een stukje landafwaards haal ik mijn voet genadeloos open aan een rotspartij, die zich daar een meter onder de waterspiegel een toeristische attractie denkt te zijn. Afijn: strompel, bloed, lapmiddelen vragen bij restaurantje, afdruipen naar de camping. De schade: een flinke snee aan het begin van de rechter grote teen. Zorgeloos rondlopen of dansen zit er niet meer in deze vakantie, laat staan onze plannen om de laatste dagen te gaan hiken in de bergen.
filmfestival
Een beetje van de domper bekomen bedenken we tegelijk dat we nog wel naar het filmfestival van Pula kunnen. Een mini-Cannes van Istrië. In het amfitheater vinden we een plaatsje tussen posh en/of cultuurminnend Pula. Met uitzicht op een enorm filmdoek tegen een achtergrond van (vallende) sterren. De hoofdfilm, 'Sweet Dreams' is een aardige melancholieke en soms grappige familiegeschiedenis.
stormachtige nacht
De nacht is nog een verhaal apart. Het gaat geweldig onweren en ons oude tentje blijft niet echt droog. Het Nederlandse gelegenheidsviertal naast ons voert een soort hoorspel op. Terwijl student 1 aankondigt met Kroaten te gaan drinken, wil nummer 2 'bescherming' zoeken tegen het onweer bij de dames. Een tijdje later keert nummer 1 terug, heeft de tas met camera's, geld etc. zoekgemaakt en ontwricht de ingang van de tent van de meisjes - niet fijn tijdens een storm…
Vandaag ging alles mis! Het kaartje met info over strandfiliaal van het strandfestival is zoek. De aanwijzingen van de campingreceptie leiden naar een piepklein strandje waar niets gebeurt. Een volgende poging vergt een flink eind lopen (en blijkt later een naamsverwisseling). Het beloofde beachparadijs is een rotsplaat waar enkele tientallen hotelgasten zich wanhopig aan vastklampen. Maar we laten ons niet kennen! We gaan gewoon even zwemmen. Beng! Daar glij ik uit over een laagje spekgladde algen en breek bijna mijn arm op de keiharde rots.
Dan maar kruipend de zee in. Mmm, die is lekker warm. Maar een stukje landafwaards haal ik mijn voet genadeloos open aan een rotspartij, die zich daar een meter onder de waterspiegel een toeristische attractie denkt te zijn. Afijn: strompel, bloed, lapmiddelen vragen bij restaurantje, afdruipen naar de camping. De schade: een flinke snee aan het begin van de rechter grote teen. Zorgeloos rondlopen of dansen zit er niet meer in deze vakantie, laat staan onze plannen om de laatste dagen te gaan hiken in de bergen.
filmfestivalEen beetje van de domper bekomen bedenken we tegelijk dat we nog wel naar het filmfestival van Pula kunnen. Een mini-Cannes van Istrië. In het amfitheater vinden we een plaatsje tussen posh en/of cultuurminnend Pula. Met uitzicht op een enorm filmdoek tegen een achtergrond van (vallende) sterren. De hoofdfilm, 'Sweet Dreams' is een aardige melancholieke en soms grappige familiegeschiedenis.
stormachtige nacht
De nacht is nog een verhaal apart. Het gaat geweldig onweren en ons oude tentje blijft niet echt droog. Het Nederlandse gelegenheidsviertal naast ons voert een soort hoorspel op. Terwijl student 1 aankondigt met Kroaten te gaan drinken, wil nummer 2 'bescherming' zoeken tegen het onweer bij de dames. Een tijdje later keert nummer 1 terug, heeft de tas met camera's, geld etc. zoekgemaakt en ontwricht de ingang van de tent van de meisjes - niet fijn tijdens een storm…
