dinsdag, juli 26, 2005
Terug naar Zagreb
dwars door Kroatië
Twee laatste uurtjes op het kiezelstrand kunnen het niet verhullen: vandaag de eerste helft van de terugreis. Dat betekent een halve dag in de bus terug naar Zagreb. Italiaans-achtige dorpjes, tegen de Adriatische kust geplakt, maken plaats voor bad- en havenplaatsen met wildgeel en oranje gepleisterde huizen. Daarna bergen en uitgestrekte wouden. Tenslotte het veel saaiere Belgisch/Nederlands aandoende platteland rond Zagreb.
laatste avond in Zagreb
In Hotel Ilica is alles bij het oude gebleven. De eigenaar maakt nog steeds enorme drukte, roep ‘Vive La France’ tegen beduusde toeristen en geeft het personeel onmogelijke opdrachten. Gelukkig weet een kamermeisje ons stiekem nog een singleroom in te loodsen. Reserveren in het hoogseizoen is voor watjes! We gaan de stad in, en ontdekken een nieuw stukje rondom de Tkalčićeva-straat. Voor elk pandje met zorgvuldig verwaarloosd pleister is een terras. Je kúnt er alleen maar rustig slenteren. Beetje een Praag-sfeertje. We eten onder de wijnranken, en we drinken wat in een zeer ruime bontgekleurde half-binnen, half buiten krakers/hardrock/altokroeg met een vloer die trapsgewijs naar achter omhoog loopt.
Twee laatste uurtjes op het kiezelstrand kunnen het niet verhullen: vandaag de eerste helft van de terugreis. Dat betekent een halve dag in de bus terug naar Zagreb. Italiaans-achtige dorpjes, tegen de Adriatische kust geplakt, maken plaats voor bad- en havenplaatsen met wildgeel en oranje gepleisterde huizen. Daarna bergen en uitgestrekte wouden. Tenslotte het veel saaiere Belgisch/Nederlands aandoende platteland rond Zagreb.
laatste avond in Zagreb
In Hotel Ilica is alles bij het oude gebleven. De eigenaar maakt nog steeds enorme drukte, roep ‘Vive La France’ tegen beduusde toeristen en geeft het personeel onmogelijke opdrachten. Gelukkig weet een kamermeisje ons stiekem nog een singleroom in te loodsen. Reserveren in het hoogseizoen is voor watjes! We gaan de stad in, en ontdekken een nieuw stukje rondom de Tkalčićeva-straat. Voor elk pandje met zorgvuldig verwaarloosd pleister is een terras. Je kúnt er alleen maar rustig slenteren. Beetje een Praag-sfeertje. We eten onder de wijnranken, en we drinken wat in een zeer ruime bontgekleurde half-binnen, half buiten krakers/hardrock/altokroeg met een vloer die trapsgewijs naar achter omhoog loopt.